Χριστούγεννα και φιλανθρωπία.
Αλληλεγγύη, όχι Φιλανθρωπία (στις μέρες του μνημονίου και όχι μόνο).
Τα Χριστούγεννα του 2014, μοιάζουν να έχουν βγει από εικόνες περασμένων δεκαετιών για τη χώρα μας και την ελληνική κοινωνία.
Η Ελλάδα του χρηματιστηρίου, η ισχυρή Ελλάδα του πάλαι ποτέ , με όλα τα Βαλκάνια στα πόδια μας (τράπεζες, επιχειρήσεις, real estate κλπ), η Ελλάδα του σύγχρονου επιτεύγματος των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν υπάρχει πια. Το όνειρο αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός
Μέρες όπως αυτές των Χριστουγέννων πολλοί συνεισφέρουν λίγο παραπάνω εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους προς τα θύματα μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται.
Τις τελευταίες μέρες και λόγω εορτών, έχει αυξηθεί το αίσθημα φιλανθρωπίας, άτομα, τοπικές κοινωνίες, μη κυβερνητικές οργανώσεις, σωματεία, σύλλογοι, εκκλησία, εθελοντές κλπ μαζεύουμε τρόφιμα ( και τελευταία κονσέρβες, επειδή πολλά νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα να μαγειρέψουν ή χρήματα για μπουκάλες υγραερίου, λες και είμαστε στη Συρία), για τους απόρους, παιχνίδια, ρούχα, φάρμακα, σκεπάσματα και ότι άλλο έχουν ανάγκη οι συνάνθρωποί μας που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις.
Γονείς μένουν με τα παιδιά τους, συνταξιούχοι μοιράζονται τις συντάξεις και μένουν με τα παιδιά και τις οικογένειές τους, η Εκκλησία, Δήμοι και οι ΜΚΟ με τους εθελοντές βρίσκονται σε κάθε γωνιά παρέχοντας τα στοιχειώδη τουλάχιστον για να μην πεθάνουν συνάνθρωποί μας ( μια μερίδα φαγητού, φάρμακα, χρηματική βοήθεια). Η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια και η στήριξη είναι πρωτόγνωρη, έχει όμως και τις αντοχές της.
‘Ένα κράτος δεν μπορεί συνεχώς να ζει με συσσίτια και μέσα σε μια διαδικασία αργού θανάτου για τους πολίτες του αλλά και για το ίδιο.
Την ώρα που η φορολογία θεριεύει, τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες έχουν ξεπεράσει τα 120 δις και έπεται συνέχεια.
Αν ζούσε ο Παπαδιαμάντης σήμερα , σίγουρα δε θα έγραφε για τα παιχνιδάδικα, τις δημοτικές φιέστες και την ευτυχία των ημερών. Για ποιους θα έγραφε, άραγε;
Η Ελλάδα του χρηματιστηρίου, η ισχυρή Ελλάδα του πάλαι ποτέ , με όλα τα Βαλκάνια στα πόδια μας (τράπεζες, επιχειρήσεις, real estate κλπ), η Ελλάδα του σύγχρονου επιτεύγματος των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν υπάρχει πια. Το όνειρο αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός
Μέρες όπως αυτές των Χριστουγέννων πολλοί συνεισφέρουν λίγο παραπάνω εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους προς τα θύματα μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται.
Και δεν ευθύνονται διότι αυτοί που ευθύνονται φρόντισαν κινούμενοι ακραία αν-αλληλέγγυα και φιλοτόμαρα να μην χρειαστεί ποτέ να τύχουν αλληλεγγύης.
Εξαιρούνται κάποιοι “απρόσεκτοι”, των οποίων μάλλον η απληστία ήταν τέτοια, που το σύστημα που τους επέτρεπε να κατακλέβουν και δεν μπόρεσε να τους καλύψει τους περιοδεύει ως παράδειγμα της ευνομίας την οποία (δήθεν) ευαγγελίζεται . Σύστημα που όμως τους επιτρέπει ακόμα και φυλακισμένοι να διαβιούν λίαν πολυτελώς.
Εξαιρούνται κάποιοι “απρόσεκτοι”, των οποίων μάλλον η απληστία ήταν τέτοια, που το σύστημα που τους επέτρεπε να κατακλέβουν και δεν μπόρεσε να τους καλύψει τους περιοδεύει ως παράδειγμα της ευνομίας την οποία (δήθεν) ευαγγελίζεται . Σύστημα που όμως τους επιτρέπει ακόμα και φυλακισμένοι να διαβιούν λίαν πολυτελώς.
Ακόμα κι εκεί τελικά εμείς τους πληρώνουμε. Ίσως η πραγματική τους τιμωρία, που θα απεικόνιζε επακριβώς και το τι προκάλεσαν σε χιλιάδες συνανθρώπους μας, να ήταν: αφού τους γινόταν ολοκληρωτική κατάσχεση της κινητής και της ακίνητης περιουσίας τους, η παροχή ενός παλτού, μιας κουβέρτας και μιας κονσέρβας για την πρώτη νύχτα στο δρόμο.
Τις τελευταίες μέρες και λόγω εορτών, έχει αυξηθεί το αίσθημα φιλανθρωπίας, άτομα, τοπικές κοινωνίες, μη κυβερνητικές οργανώσεις, σωματεία, σύλλογοι, εκκλησία, εθελοντές κλπ μαζεύουμε τρόφιμα ( και τελευταία κονσέρβες, επειδή πολλά νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα να μαγειρέψουν ή χρήματα για μπουκάλες υγραερίου, λες και είμαστε στη Συρία), για τους απόρους, παιχνίδια, ρούχα, φάρμακα, σκεπάσματα και ότι άλλο έχουν ανάγκη οι συνάνθρωποί μας που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις.
‘Ένα κράτος δεν μπορεί συνεχώς να ζει με συσσίτια και μέσα σε μια διαδικασία αργού θανάτου για τους πολίτες του αλλά και για το ίδιο.
Από τα 9,5 εκατομμύρια που μείναμε στη χώρα (βγάζουμε τους νέους μετανάστες και τους ξένους που αναχώρησαν οικειοθελώς για άλλες χώρες), το 1,5 εκατομμύριο είναι οι άνεργοι, εκ των οποίων μόνο οι 160 χιλιάδες λαμβάνουν επίδομα ανεργίας.
2.7 εκατομμύρια είναι οι συνταξιούχοι και όσοι εργάζονται έχουν χαμηλές πλέον απολαβές ή δεν πληρώνονται στην ώρα τους.
Την ώρα που η φορολογία θεριεύει, τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες έχουν ξεπεράσει τα 120 δις και έπεται συνέχεια.
Οι άνεργοι θέλουν δουλειά, οι πολίτες που θα χάσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς θέλουν στέγη, τα παιδιά στα σχολεία θέλουν πετρέλαιο, τα νοσοκομεία θέλουν αναλώσιμα, τα σπίτια θέλουν πετρέλαιο και ρεύμα, οι αναξιοπαθούντες και μετά τις γιορτές θα θέλουν τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Και το ερώτημα που γεννάται είναι πόσο θα αντέξει μια κοινωνία, μια χώρα που βλέπει το 41% να είναι στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό;
Καλή λοιπόν η φιλανθρωπία αλλά δεν αγγίζει τη ρίζα του ζητήματος.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από όραμα, ελπίδα και προοπτική.
Ο αργός θάνατος μιας χώρας, η εξαθλίωση , η φτωχοποίηση και η απουσία ελπίδας μπορεί να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση το πολιτικό σύστημα.
Η οργή, η αγανάκτηση και τα αδιέξοδα των πολιτών θα ξεσπάσουν κάποια στιγμή σαν τσουνάμι επί δικαίων και αδίκων και το 2015 δεν θα μοιάζει σε τίποτα με τα προηγούμενα χρόνια.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΠΗΓΗ:http://katoci.blogspot.gr/
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΠΗΓΗ:http://katoci.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου