Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓ. ΟΡΟΣ

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Η ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΑΓ. ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ???

Για όσους δεν γνωρίζουν, στο Άγιον Όρος δεν φυλάσσονται μόνο εκκλησιαστικά σκεύη, χρυσοποίκιλτα άμφια, εικόνες, θρησκευτικού περιεχομένου βιβλία, περγαμηνές κ.ά., αλλά και κειμήλια που συνδέθηκαν με την ελληνική και την ευρωπαϊκή ιστορία.

Ένα σχεδόν αόρατο για τους αμύητους πορτάκι, 25 ανηφορικά σκαλοπατάκια και στο τέλος το μυστικό σκευοφυλάκιο της μονής. Ένα κρησφύγετο ασφαλές, διαμορφωμένο με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε, όπως λέει ο ηγούμενος χωρίς να αποκαλύπτει λεπτομέρειες, να μπορεί να «φυγαδευθούν» εντός δέκα λεπτών όλα τα κειμήλια: Τριακόσια μοναδικά βυζαντινά χειρόγραφα και πέντε τόμοι δερματόδετων θρησκευτικών βιβλίων, σε πάπυρους και χαρτί.

Τέτοιες ή και πιο δαιδαλώδεις μυστικές κρύπτες διαθέτουν όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους και σ’ αυτά διαφύλαξαν από τους πάσης φύσεως επιδρομείς και άρπαγες (πειρατές, κατακτητές, ιερόσυλους κλπ.), στην υπερχιλιετή ιστορία της αθωνικής πολιτείας, τους αμύθητους θησαυρούς τους.

«Όλα καταγεγραμμένα και άριστα συντηρημένα», τονίζει ο Μεθόδιος και η επιμονή δεν είναι άσχετη από τις κατηγορίες που κατά καιρούς έχουν εκτοξευτεί από την «άλλη πλευρά», ότι δηλαδή κινδυνεύουν να καταστραφούν ή και έχουν αφαιρεθεί από τη μονή κειμήλια. 

Μεταξύ αυτών, και ένα διάσημο «κοσμικό».

Ο γέρων Μεθόδιος μας οδηγεί σ’ ένα σημείο της κρύπτης όπου σε γυάλινη προθήκη -για λόγους προστασίας- εκτίθενται τμήματα της σκηνής που χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του ο Μέγας Ναπολέων. 

Οι σύγχρονες γαλλικές κυβερνήσεις -και όχι μόνο- ζήτησαν να αγοράσουν το ανυπολόγιστης αξίας για την ιστορία της χώρας τους κειμήλιο, πληρώνοντας όσο όσο, πλην όμως το αίτημά τους απορρίφθηκε από τις αγιορείτικες Αρχές.

«Οι Γάλλοι το ήθελαν πάντα, μας το ζητούσαν από παλιά όπως και σήμερα», λέει ο μοναχός Βαρνάβας.

Πρόκειται για δύο τεμάχια (τα μόνα που λείπουν από τους Γάλλους για να συμπληρώσουν ολόκληρη τη σκηνή του μεγάλου στρατηλάτη), το ένα διαστάσεων 3Χ3μ. και το άλλο 1μ.Χ37εκ., με χρυσοκέντητες παραστάσεις τις οποίες ο ξεναγός μας χαρακτηρίζει «ειδωλολατρικές». 

Από τις μαρτυρίες που έχουν συγκεντρώσει ερευνητές μοναχοί, τα τμήματα της σκηνής δώρισε στη Μονή Εσφιγμένου το 1819 ο απαγχονισθείς από τους Οθωμανούς δύο χρόνια αργότερα Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄.

Το πώς έφτασαν στα χέρια του δεν είναι γνωστό. 

Εκείνο που ξέρουν στο Άγιον Όρος είναι ότι τη σκηνή του Ναπολέοντα άρπαξαν ως λάφυρο Έλληνες πειρατές από πλοίο που τη μετέφερε μαζί με άλλα εφόδια στην Αλεξάνδρεια, όταν ο Βοναπάρτης είχε εκστρατεύσει στην Αίγυπτο.

Τρία από τα μέρη της τα πούλησαν, ενώ το τέταρτο (μεγάλο και μικρό κομμάτι) έφτασε στο Φανάρι για να καταλήξει στο Άγιον Όρος. Πρόκειται, σύμφωνα με τους ειδικούς, για αριστούργημα υφαντουργίας και χρυσοποικιλτικής του 18ου αιώνα, κατασκευασμένο στο

περίφημο ταπητουργείο των Γοβελίνων (Γκομπλέν-Gobelins) στο Παρίσι.

Η σκηνή ανήκε στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ και μετά την καρατόμησή του περιήλθε στον Βοναπάρτη. 

Ο ηγούμενος Μεθόδιος δήλωσε πρόσφατα πρόθυμος να ανταλλάξει τη σκηνή του Ναπολέοντα με ελληνικό χρέος προς το ΔΝΤ (!) ή και να την παραχωρήσει στο ελληνικό Δημόσιο για κάθε χρήση.

Ωστόσο, ο Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους απαγορεύει πωλήσεις ή ανταλλαγές κειμηλίων. 

Και τα πράγματα περιπλέκονται περαιτέρω αν ληφθεί υπόψη ότι για την Ιερά Κοινότητα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και την Πολιτεία, η συνοδεία των ζηλωτών της Μονής Εσφιγμένου θεωρείται παράνομη και επομένως δεν νομιμοποιείται να διαχειριστεί την τύχη των κειμηλίων. Ούτε καν να τα κατέχει...

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/