ΕΝΑΣ ΟΝΕΙΡΙΚΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΉΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΥΝΙΚΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΗΣ ΜΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ !!!!!!! ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΚΑΙ J.R.KIPLING.!!!!
ΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ!!!!
Ένα υπέροχο ποίημα του Άγγλου Κίπλινγκ που όλοι μας λατρέψαμε, το ΑΝ και το αντίστοιχο ΑΝ που γράφτηκε από τον μεγάλο μας Κ. Βάρναλη!!!!!
J.R.Kipling 1865-1936
τον εαυτό τους έχασαν δειλά,
και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,
στον εαυτό σου αν μπορείς να έχεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν,
μα κι αδιάφορος να ‘σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,
αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν’ αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,
ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς,
αν μπορείς απ’ το ψέμα κι αν γενείς μισητός,να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,
κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις.
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,
αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,
αν μπορείς την λαμπρήνεις ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,
να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,
αν μπορείς να υποφέρεις ν’ ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,
στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,
ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,
κι αφού σκύψεις, ν’ αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία.
Αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ’ αγαθά και τα κέρδη σου όλα,
κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις
και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ’ την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,
και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,
κι αν μπορείς ν’ αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου, να δουλέψουν για σένα ακόμα κι αφού τσακιστούν στο μόχθο,
και ν’ αντέξεις σ’ αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα έχεις άλλο
εκτός απ’ τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε».
Αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,
ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,
κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,
τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ’ άλλον,
αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλικτο ένα λεπτό της κάθε ώρας
στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερολέπτων της διαδρομής του,
τότε θα ‘ναι όλη η Γη σαν δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,
και – περισσότερο ακόμα – θα είσαι ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος, παιδί μου.
στον εαυτό σου αν μπορείς να έχεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν,
μα κι αδιάφορος να ‘σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,
αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν’ αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,
ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς,
αν μπορείς απ’ το ψέμα κι αν γενείς μισητός,να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,
κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις.
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,
αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,
αν μπορείς την λαμπρήνεις ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,
να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,
αν μπορείς να υποφέρεις ν’ ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,
στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,
ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,
κι αφού σκύψεις, ν’ αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία.
Αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ’ αγαθά και τα κέρδη σου όλα,
κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις
και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ’ την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,
και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,
κι αν μπορείς ν’ αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου, να δουλέψουν για σένα ακόμα κι αφού τσακιστούν στο μόχθο,
και ν’ αντέξεις σ’ αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα έχεις άλλο
εκτός απ’ τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε».
Αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,
ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,
κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,
τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ’ άλλον,
αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλικτο ένα λεπτό της κάθε ώρας
στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερολέπτων της διαδρομής του,
τότε θα ‘ναι όλη η Γη σαν δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,
και – περισσότερο ακόμα – θα είσαι ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος, παιδί μου.
Κ. Βάρναλης 1884-1974
Αν μπορείς την παλαβή να κάνεις,
όταν οι άλλοι σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη,
αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν,
αν συγχωρείς όλα τα δικά σου και τίποτα των άλλων,
κι αν το κακό που πας να κάνεις δεν το αναβάλλεις,
κι αν σε όσα ψέματα σου λένε με περισσότερα απαντάς,
κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε
κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλό κάνεις…
Αν περπατάς με την κοιλιά κι όνειρα δεν κάνεις
κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το κέρδος,
το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις το νικητή,
μα και τους δυό ξετσίπωτα προδίνεις,
αν ο,τι γράφεις κι ο,τι λες, το ξαναλέν κ’ οι άλλοι γι’ αληθινό- να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη,
αν λόγια κ’ έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον…
Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις,
κι αν να πλειρώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ‘ χεις,
αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν’ αποδίδουν,
αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος κι αν όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φωνάζεις «πίσω»!..
Αν στον όχλο να μιλάει αρνιέται η αρετή σου κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυό λυγάς τη μέση
κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν,
αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις και μόνο,
αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,
δικιά σου θά ναι τούτη η Γη μ’ όλα τα κάλλη πού ‘χει και έξοχος θά σαι Κύριος, αλλά Άνθρωπος δε θά σαι.
Εγώ έχοντας επιλέξει εδώ και χρόνια το δρόμο που ακολουθώ, τον δύσκολο, περιμένω μέσα από την ανθρωπιά την τιμιότητα και τη καλοσύνη, την γαλήνη που όμως δυστυχώς δεν έρχεται ποτέ.
όταν οι άλλοι σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη,
αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν,
αν συγχωρείς όλα τα δικά σου και τίποτα των άλλων,
κι αν το κακό που πας να κάνεις δεν το αναβάλλεις,
κι αν σε όσα ψέματα σου λένε με περισσότερα απαντάς,
κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε
κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλό κάνεις…
Αν περπατάς με την κοιλιά κι όνειρα δεν κάνεις
κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το κέρδος,
το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις το νικητή,
μα και τους δυό ξετσίπωτα προδίνεις,
αν ο,τι γράφεις κι ο,τι λες, το ξαναλέν κ’ οι άλλοι γι’ αληθινό- να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη,
αν λόγια κ’ έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον…
Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις,
κι αν να πλειρώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ‘ χεις,
αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν’ αποδίδουν,
αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος κι αν όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φωνάζεις «πίσω»!..
Αν στον όχλο να μιλάει αρνιέται η αρετή σου κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυό λυγάς τη μέση
κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν,
αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις και μόνο,
δικιά σου θά ναι τούτη η Γη μ’ όλα τα κάλλη πού ‘χει και έξοχος θά σαι Κύριος, αλλά Άνθρωπος δε θά σαι.
Εγώ έχοντας επιλέξει εδώ και χρόνια το δρόμο που ακολουθώ, τον δύσκολο, περιμένω μέσα από την ανθρωπιά την τιμιότητα και τη καλοσύνη, την γαλήνη που όμως δυστυχώς δεν έρχεται ποτέ.
Πάντως δεν με ενδιαφέρει να κάνω όλο τον κόσμο δικό μου, παρά μόνο
όσους κλείνει το σπιτικό μου και όσους φίλους χωράει η μικρή αγκαλιά
μου... Γιατί θέλω να παραμείνω Άνθρωπος!!!!!
Εσείς ??????
Τέσσυ Νικολαίδου Λευτάκη
Εσείς ??????
Τέσσυ Νικολαίδου Λευτάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου